Incontinentie Vrouwen

Incontinentie bij vrouwen doet zich regelmatig voor en niet op alleen oudere leeftijd.

• Aandrangincontinentie of urge-incontinentie
  De plas niet meer kunnen ophouden zodra je de aandrang hebt.
• Inspanningsincontinentie
  De officiële term voor inspanningsincontinentie is stressincontinentie. Dit urineverlies wordt veroorzaakt door een zwakke bekkenbodem en treedt op tijdens activiteiten waarbij de druk in de buik toeneemt. De druk op de blaas is dan verhoogd en de sluitspier van de blaas kan dit niet voldoende opvangen. Dit kan zich voordoen bijvoorbeeld bij hoesten, lachen, niezen, plotse bewegingen en heffen. Het urineverlies treedt op overdag als je wakker en actief bent of ‘s nachts bij hoesten of bewegen. Meestal gaat het om relatief kleine hoeveelheden. Door de stressincontinentie kan het zijn dat er blaasspasmen worden uitgelokt, waardoor je vaker moet plassen.

Om te bepalen over welke soort incontinentie het gaat, worden er een aantal onderzoeken gedaan. Allereerst wordt er aan je gevraagd een plaskalender bij te houden gedurende twee tot drie dagen. Hierbij noteer je de plasvolumes gedurende de dag en nacht en de hoeveelheid urineverlies. Het incontinentiemateriaal wordt hierbij eveneens gewogen.

Ook vindt er vaak een urine en bloedonderzoek plaats, tevens een echografie van de blaas.

Soms is er een aanvullend onderzoek nodig, zoals een kijkonderzoek van de blaas (cystoscopie) of een drukmeting van de blaas en bekkenbodem (urodynamisch onderzoek).

Afhankelijk van de oorzaak van de incontinentie wordt in overleg met je uroloog gezocht naar de beste behandeling.

Aandrangincontinentie of urge-incontinentie: zie overactieve blaas.

Inspanningsincontinentie of stressincontinentie:

• Bekkenbodemspieroefeningen, je kan je hierbij laten begeleiden door een gespecialiseerde bekkenbodemkinesist.
• Ondersteunende medicatie met echter antidepressieve werking (dus geen eerste keuze)
• Slingoperatie, dit is het plaatsen van een kunststoffen bandje/sling type TVT of TOT rondom de plasbuis om deze te ondersteunen. Dit netje wordt langs de vagina ingebracht door middel van een sneetje onder het plaskanaal. Het bandje ondersteunt de plasbuis bij een plotse drukverhoging, zodat de urine wordt tegengehouden. Er bestaan verschillende types sling, hiertussen wordt gekozen in functie van de patiënt en voorkeur van de chirurg. Nadien wordt best zware arbeid vermeden gedurende één tot zes weken, eveneens overvloedig baden, fietsen en seksueel contact met penetratie.
• Artificiële urinaire sfincter, dit is het plaatsen van een met vloeistof gevulde kunstsfincter rond de plasbuis. Deze sluit de plasbuis volledig af. Om te plassen open je de kunstsfincter via een pompje dat in de grote schaamlip wordt geplaatst.
• Injecties met PRP thv de sluitspier. De groeifactoren in het plaatjes rijk plasma zorgen voor een versteviging van de weefsels. Voordien wordt een verdovende zalf aangebracht thv de zone van aanwezigheid van de sluitspier. Deze bevindt zich aan de ingang naar de vagina toe, onder de uitgang van het plaskanaal.